Powrót Nikifora
Belmonte – Piękna Góra

Nikifor Krynicki (a tak właściwie Epifaniusz Drowniak) był Łemkiem, czyli ruskim góralem, Wołochem. Wołosi przywędrowali do nas łukiem Karpat z terenów dzisiejszej Rumunii, więc spacery i bieganie mają we krwi! Jak przystało na prawdziwego Wołocha i Nikifor też mógł siebie określić mianem „ultrasa”, bowiem w ramach akcji „Wisła” tuż po II Wojnie Światowej trzykrotnie został wywieziony z Krynicy na ziemie odzyskane (do Legnicy) i trzykrotnie do Krynicy powracał. I to piechotą. Za trzecim razem dali mu spokój i pozwolili pozostać! Więc jeśli trzykrotnie wystartujecie w Krynicy, wszystkie grzechy zostaną Wam odpuszczone… na wieki! Jest jednak jedno „ale”, to Lackowa Królowa Beskidu Niskiego zapadnie w Waszej pamięci, także mięśniowej. Oj nagrzeszycie myślą i uczynkiem podczas wdrapywania się na jej szczyt!

Trasa znana z poprzednich edycji i w tym roku będzie taka sama i tak samo będzie wyjątkowa, podobnie jak wyjątkowy jest Beskid Niski. Długo niezauważany, zawsze w cieniu Beskidu Sądeckiego i Bieszczadów, trwał w ukryciu i niechętnie odsłaniał swoje tajemnice. A ma ich niemało. Powrót Nikifora jest świetną okazją, by poznać to wyjątkowe pasmo górskie.

Na początek tej przygody zapraszamy w sobotę 1 lipca o godzinie 7:00 pod Janówkę, najstarszą część krynickiego uzdrowiska. Stamtąd ruszycie na 40-kilometrową trasę, na której czeka na was 1840 metrów przewyższenia, które jednak nie mówią o niej wszystkiego. Ale po kolei. Rozpoczynając swoje zmagania z Powrotem Nikifora musicie obowiązkowo pozdrowić pomnik patrona trasy, który stoi przy wejściu do parku. Skręcicie przy nim w prawo i pobiegniecie w górę ulicy Pułaskiego, przy której znajduje się Willa Patria zbudowana na zlecenie Jana Kiepury, drugiego z festiwalowych patronów.

Żółty szlak zaprowadzi Was na Huzary, górę, której nazwa wiąże się ściśle z konfederacją barską. Na jej szczycie skręcicie w prawo i zielonym szlakiem przez Jaworzynki pobiegniecie w stronę Dzielca. Z jego szczytu można dostrzec Jaworzynę Krynicką, Huzary, kotlinę Tylicza i dwa najwyższe szczyty Beskidu Niskiego, słowacki Busov i polską Lackową. Trzymając się zielonego szlaku dobiegniecie następnie do punktu kontrolnego znajdującego się na Przełęczy Beskid. Rezydujący tu wolontariusze ugoszczą Was serdecznie i to dwukrotnie. Skorzystajcie z ich pomocy i dobrego słowa, ponieważ tuż po opuszczeniu punktu zmierzycie się z Lackową. Na 2,5 kilometra pokonacie 400 m przewyższenia! Prawdziwy horror, który na długo pozostanie w mięśniach i stawach.

Jak już uporacie z Lackową, pobiegniecie dalej Głównym Szlakiem Beskidzkim na Ostry Wierch, zawdzięczający swoją nazwę głazom, którymi usiany jest ten szczyt. Niegdyś znajdowała się tu Zbójecka Piwnica (nieistniejąca już jaskinia). Wieść gminna niesie, że na wzgórzu pochowano  syna właściciela huty szkła, który się powiesił. Jego niespokojny duch straszył kobiety zbierające grzyby. Zniknął za sprawą sprowadzonego przez mieszkańców Huty Wysowskiej tatrzańskiego bacy-czarodzieja.

Na Ostrym Wierchu wbiegniecie na żółty szlak, który przez Białą Skałę poprowadzi Was na Przełęcz Prehyba. Tu skręcicie w lewo i pobiegniecie w dół do Bielicznej, łemkowskiej wsi, po której została jedynie cerkiew i stary cmentarz. W ramach akcji „Wisła” jej mieszkańcy zostali przymusowo przesiedleni.

Biegnąc wzdłuż Białej, jednego z najniebezpieczniejszych potoków Beskidu Niskiego, dotrzecie do Izb, w których znajduje się największa na świecie hodowla koni huculskich. Dobiegając do drogi znowu odbijecie mocno w lewo, by domknąć pętlę na Przełęczy Beskid. Stąd czerwonym  szlakiem skierujecie się na Dzielec, skręcicie w lewo i Szlakiem Konfederatów dobiegniecie do Tylicza, wioski, której początki sięgają XIII wieku, kiedy to karawany kupieckie jadące z Węgier przez Sącz do Krakowa zatrzymywały się przy szczawowych źródłach. Ponoć wody z Miastka, bo tak niegdyś nazywał się Tylicz, były podawane na ucztach u Wierzynka.

W stacji narciarskiej Tylicz Ski będziecie mogli nabrać energii przed ostatnim odcinkiem „Powrotu Nikifora”. Zaraz za punktem kontrolnym czeka Was mocny podbieg pod Szubienicę, na szczycie której wieszano przestępców. Zawisła na niej także piękna Oryna niesłusznie osądzona o czary przez zawistne kobiety. Opuszczając Tylicz będziecie mijać największą w Karpatach mofetę (wyziew dwutlenku węgla). Dalej pobiegniecie wzdłuż stoków Szalonego. Ten odcinek trasy kończy się schodami, na końcu których możecie włączyć tryb sprintu, ponieważ do mety zostanie już tylko ostatnie kilkaset metrów. Odbierając medal, na który w pełni zasłużyliście, wspomnijcie genialnego Nikifora i cudowny Beskid Niski.

Lackowa czeka na śmiałków.